Ons economische en kapitalistische systeem heeft ons geheel afhankelijk gemaakt van het geld en het systeem maakt van ons concurrerende, materialistische, consumptiezieke en egocentrische mensen. Of eigenlijk LATEN we ons massaal verleiden door het systeem, uitzonderingen daargelaten. De strop van het geld en van het zieke en ziekmakende systeem zit om ieders nek.

Ondertussen knoeien we met het dierlijk voedsel en met ons eigen voedsel, vervuilen we en plunderen we Moeder Aarde en geven we verschrikkelijk veel geld uit aan militaire wapens en aan oorlogsvoering, terwijl we elkaar naar het leven staan en de koek oneerlijk wordt verdeeld.

We betalen de beste tennissers miljoenen uit voor een paar weekjes tegen een balletje slaan, we houden in ons land het Middeleeuwse, ondemocratische monarchische systeem in stand en onze topvoetballers hebben niet alleen een waanzinnig achterlijk dik salaris, maar krijgen ook nog eens premies, een auto en villa van de club.

Als we ECHT zouden willen, zou niemand honger lijden en niemand aan zijn/haar lot worden overgelaten. Maar we stellen voortdurend de verkeerde prioriteiten. Blijkbaar zijn weinig mensen dat met me eens, want vrijwel iedereen dendert doodleuk door richting afgrond, zonder enig kritisch geluid te laten horen en zonder zelf na te denken en een beetje anders/bewuster te leven.

Alles is veel te grootschalig en gericht op meer, hoger, rijker... De overtreffende trap van meest en hoogst...

Helaas...

Nu spreekt men in Europa ern Amerika van een crisis. Maar ik vind dat de crisis zich vooral op sociaal, medemenselijk en solidair vlak afspeelt. Het neo-liberalisme breekt de verzorgingsstaat in rap tempo af, iedereen wordt geacht zijn/haar eigen broek op te houden (zoek het je maar uit en als je geen succes hebt, is het je eigen schuld en helpen we je niet!), de kloof tussen arm en rijk wordt in vliegende vaart groter, basisvoorwaarden in een sociale en gezonde samenleving zoals zorg, onderwijs en openbaar vervoer worden voor grote groepen mensen steeds ontoegankelijker door de hoge kosten, de regeringen hebben alleen oog voor financiële winsten (voor de rijkeren) op de hele korte termijn, verwaarlozen de milieu-technologie en sparen de natuur niet bepaald. Er wordt door regeringen met twee maten gemeten, de elite komt bijna overal mee weg en wordt beschermd, de sociaal zwakkeren worden over de kling gejaagd en het onrecht tiert welig.

De enige echte crisis op dit hemellichaam speelt zich af in de sloppenwijken over de hele wereld en in gebieden waar een gebrek is aan alles, vooral aan schoon drinkwater, hygiëne, voldoende gevarieerd voedsel, sociale rust en veiligheid en aan medische voorzieningen.

Als je geen geld hebt, dan heb je pech gehad in deze wereld. Als je daarentegen een goede positie hebt, dan krijg je niet alleen een in verhouding veel te riant salaris, maar ook nog een lease-auto van de zaak, bonussen, een riante onkostenvergoeding en dure etentjes en reisjes met de zaak. En het ergste is dat die mensen, geobsedeerd als ze zijn door status en geld, vinden dat ze daar allemaal recht op hebben (en op steeds MEER!) en andere mensen niet. Ze nemen geen genoegen met een gewoon huis. Nee, hun huis moet de nieuwste keuken hebben, twee luxe badkamers en op de oprit moeten minstens twee slurpbakken staan...

Geld is onze zuurstof geworden. Ons systeem heeft ook automatisch tot gevolgd dat zelfs sommige kunstenaars en nogal veel advocaten en medici 'het' voor het geld doen en niet meer vanwege passie, levensbehoefte en idealisme. Er zijn mensen die 100.000 euro per jaar verdienen en met droge ogen beweren dat ze niet rijk zijn... Zij vergelijken zichzelf duidelijk met de multimiljardairs en niet met de mensen die lege rijstkommen liggen uit te schrapen...

Het geldsysteem wurgt ons, is een strop. Alles draait alleen nog om getallen (winst - waarvan de rijkeren veruit het meest opstrijken), en het gaat niet meer om mensen. Mensen voor geld. Helaas niet: mensen voor mensen. 

Vroeger woonden veel mensen gewoon hun hele leven lang in één en hetzelfde huis (vaak in het ouderlijk huis!) en ze reden hun auto op, als ze die al konden betalen. De keerzijde van de welvaart (al het positieve heeft ook een negatieve kant/uitwerking en alle uitvindingen worden ook negatief benut) heeft ons verwend gemaakt.

We zijn helemaal doorgeschoten in ons consumptiegedrag. Sommige mensen blijven hun huis verbouwen (hobby!) en kopen om de twee jaar een nieuwe auto. Ik koop alleen nieuwe spullen (kleren, meubels, tv's, radio's, schoenen, auto's) als de oude zaken versleten zijn, maar heel veel mensen kopen continu nieuwe spullen, ook als de oude spullen nog goed zijn. We komen om in de spullen. Zoveel overbodige, dode, waardeloze spullen. Maar... we moeten volgens de politiek en media blijven kopen, anders gaat het niet goed met de economie. We dienen het geld alsmaar rollende te houden...

Geld heeft de waarde die we eraan toekennen. Dat is met alles en met iedereen zo. Meestal schatten we de waarde juist te hoog of te laag in... Kan dan niets en niemand nog gezond, puur, oprecht en normaal zijn?!

Nu dat kopen van nieuwe huizen, auto's en tv's niet meer massaal kan, spreekt men van een crisis. Dacht men nou werkelijk dat het zo door kon gaan? Veronderstelde men nou echt dat de bomen tot in de hemel zouden BLIJVEN groeien?

Er zijn ook in onze 'rijke' landen miljoenen mensen die onder de armoedegrens leven. Voor hen was het altijd al crisis. Maar hun situatie wordt steeds schrijnender. Echter, over die crisis hebben de politici, de middenklasse, de elite en de media het nooit.

Die maken zich alleen maar zorgen om de krappere winst van de topbedrijven, de stagnerende salarissen, de 'krappere' eigen beurs, de moeilijkheden van de ondernemers en de koersen op de beurzen...

De communisten hebben er een potje van gemaakt, de kapitalisten echter evenzeer. En de pot verwijt de ketel van beide kanten...

Ik kies nooit partij (vaak deugen alle partijen niet of niet helemaal), ik trek mijn eigen plan en conclusies.

Waar is ons gezond verstand? Waar is onze saamhorigheid? Waar is ons medeleven? Waar is onze loyaliteit aan elkaar, aan de volgende generaties en aan Moeder Aarde?

Onze liefde voor het geld maakt ons voor al deze schone zaken blind. Stekeblind. 

Er is gelukkig veel vriendschap, schoonheid, humor, creativiteit, liefde, geluk, genot, plezier en wijsheid in deze wereld. Maar de waanzin en krankzinnigheid (van de systemen en van de leiders EN burgers) overheersen helaas...