Ons gedrag bestaat uit ons doen EN laten. Die twee hangen met elkaar samen. Niet voor niets gebruiken we de twee woorden in één uitdrukking. Dikwijls fixeren we ons (alleen) op wat we (zouden) moeten doen, terwijl we in eerste instantie verbetering zouden ervaren als we het foute of ziekmakende zouden LATEN.

Je zou als alsmaar hoestende kettingroker kunnen zeggen dat je moet stoppen met roken (dan moet je iets doen), maar het lijkt op de een of andere manier makkelijker om te stoppen als je tegen jezelf zegt dat je het roken beter kan LATEN. Het is exact hetzelfde (namelijk niet meer roken), en toch lijkt de stap van het laten kleiner dan wanneer je iets moet doen (en voor je GEVOEL dus iets dient te presteren, iets dient te bereiken).

Het is trouwens beter om tegen jezelf of tegen een kind te zeggen: 'Laat dat!', dan te zeggen: 'Doe dat niet' (door de ontkenning krijg je juist aandrang het wél te doen).

Het is sowieso raadzaam om eens alle nadelen van het roken op te sommen en je van die nadelen te doordringen. En som dan de voordelen op van het niet-roken. Deze methode kun je op alles toepassen, zelfs op de dood, bij doodsangst (nooit meer zorgen als je dood bent, nooit meer dokter of tandarts, nooit meer operaties, nooit meer pijn, angst en verdriet, nooit meer vervelende verplichtingen, etcetera: de dood heeft ook voordelen en het leven heeft ook nadelen!).

Let wel: je dient echt te WILLEN stoppen (met roken) om te kunnen stoppen. Als je echt wilt, dan neem je het BESLUIT om het roken voortaan te laten, maar als je niet echt wilt, dan NEEM je het je slechts VOOR om het roken te laten. Voornemens gaan meestal de mist in. Ze missen de noodzakelijke ECHTE wilskracht... Anders zou je wel een BESLUIT nemen (en daar naar handelen).

Kijk eens naar wat je zou kunnen of moeten laten om je beter te voelen.

Laat bijvoorbeeld...

- het roken.

- het teveel drinken.

- het piekeren.

- het navelstaren.

- het passief zijn.

- het over je heen laten lopen.

- het commanderen.

- het snel op je teentjes getrapt zijn.

- het vijandig reageren op (goedbedoelde) kritiek.

- het eindeloze psychologiseren.

- het jachten en jagen.

- het teveel bezig zijn met (zelf)therapie.

- het haasten.

- het over je grenzen heengaan.

- het blowen.

- het niet laten uitpraten.

- het in de rede vallen.

- het bot reageren op anderen.

- het kwetsen van andere mensen.

- het seksisme.

- het te laat opstaan.

- het te laat naar bed gaan.

- het teveel binnen zitten.

- het geselende superperfectionisme.

- het alles goedmaken met seks.

- het te snel beslissen.

- het eindeloze twijfelen.

- het kiezen en aanhouden van de verkeerde partner.

En zo kun je eindeloos doorgaan. Mijn grootste valkuil was en is het malen, het piekeren, het navelstaren, het voortdurend analyseren van mijn situatie (inclusief het verleden in kaart brengen), gevoel en leven en het voortdurend bezig zijn met hoe ik me voel... Steeds weer de pijn benoemen... TEveel herhalen, herhalen en nog eens herhalen. Niet los kunnen laten. De controle willen behouden (en die verlies je dan juist). Op school worden we ook wel heel erg opgejaagd om alles in ons hoofd te stampen. Op en door school wordt ons hoofd eigenlijk overbelast, uitgebuit en misbruikt. We moeten alles onthouden, in elk geval tot aan het proefwerk en het examen. Daardoor gaan we heel erg in ons hoofd zitten en houden we gedachten vast of repeteren we gedachten continu.

Vaak doen we iets met goede bedoelingen, maar dan pakt het verkeerd uit. Als je niet lekker in je vel zit en je mankeert iets waar je vanaf wil komen, dan doe je uit wilskracht en wanhoop de gekste dingen om maar te kunnen genezen. Dan neem je van allerlei (pseudo-)therapeuten de raarste adviezen aan om maar tot een oplossing te komen of je drijft die raad te ver en te lang door. Dikwijls maken we het daarmee nog erger dan het was, ofschoon we juist de beste bedoelingen/intenties hadden! Zo ben ik mezelf tot in den treure gaan 'ontleden'. Foute boel!

Ik heb - in de hoop eindelijk te genezen of verlichting te vinden - volle flessen drank tegen de muur gesmeten, omdat de toenmalige reikimaster zei dat ik mijn woede eruit moest gooien. Om maar een voorbeeldje te noemen. Paniekvoetbal! Ik was nog maar met één ding bezig: (zelf)therapie, de hele dag en avond door: ik deed en liet alles alleen maar om te genezen, en vergat ondertussen om gewoon te leven: een zieke of een overspannen mens is meer dan zijn ziekte of overspannenheid. Je HEBT een aandoening, je BENT niet je kwalen!

Het beste wat je kunt doen, is gewoon, normaal (blijven) leven, werken (voor zover mogelijk), en normaal drinken en eten. Je moet zoveel mogelijk de foute, funeste dingen laten en de goede doen DOEN! Doen en Laten gaan hand in hand!

Geluk, plezier, lol, vreugde, liefde en vriendschap (ontspannen, leuke dingen doen, gezelligheid, GENIETEN!) zijn het beste medicijn.

Misschien genezen deze medicijnen je (totaal) niet, maar je hebt wél een LEUKER leven!