Iedereen bewandelt zijn/haar eigen pad met de innerlijke stem (zin en tegenzin, intuïtie, passie, roeping, overtuigingen) als resigids. Iedereen heeft zijn/haar eigen levenslessen te leren, zijn of haar eigen houvast en geloof.

De een heeft baat bij yoga, de ander bij de Bijbel, weer een ander bij een leven in de seksindustrie... Het is maar net wat er bij je past.

Voor elk wat wils. En ieder op zijn/haar eigen tempo en manier!

Ieder z'n/haar eigen levenspad, maar alle levenspaden hebben met elkaar gemeen dat ze de grond raken, andere paden kruisen en bereisd kunnen worden.

Onze samenleving is een smeltkroes van overeenkomsten en verschillen. Zelfs de mensen die het meest van elkaar verschillen hebben overeenkomsten. De grootste overeenkomst is dat ze beiden mens zijn, geboren zijn en sterven.

Ieder hart heeft z'n eigen ritme, maar alle harten hebben met elkaar gemeen dat ze slaan...

Ik geloof heel heilig in de vrouw voor wie het een bevrijding was om zich van het geloof en de kerk los te maken en die door in zichzelf te geloven gelukkig en sterk is geworden, maar ik geloof ook in de vrouw die rust en steun vindt bij haar kerkelijke geloof en kerkelijke gemeenschap en die daar gelukkig van wordt.

Alles wat je goed doet en wat je stimuleert om goed te doen, is voor jou (en de ander) goed. En dat kan heel erg van elkaar verschillen en zelfs lijnrecht tegenover elkaar staan.

Onder het dak van De Waarheid zijn er net zoveel subwaarheden als dat er mensen zijn.

We hoeven elkaar onze (sub)waarheid niet op te dringen of af te pakken. We moeten leren dat we van elkaar (mogen) verschillen en dat we elkaar vrij kunnen laten en dat er toch ook altijd overeenkomsten zijn. Mensen discussiëren vaak met elkaar over hun (menings)verschillen en daar is niets mis mee, zolang men elkaars mening, geloof en visie respecteert (alhoewel we niet poeslief hoeven te doen tegen slechte en onuitstaanbare mensen - strijd hoort er nou eenmaal ook gewoon bij), maar men zou ondanks de grootste verschillen ook eens moeten zoeken naar een innerlijke ontmoetingsplek. Want hoe groot de verschillen ook zijn, er is altijd tevens een overeenkomst.... Vijanden lijken vaak zelfs meer op elkaar dan ze beseffen en als ze hun overeenkomsten zouden inzien, dan kwamen ze veel makkelijker tot een vredige overeenkomst.

Roland Danckaert citeert de indianen: leef zo dat de angst voor de dood geen macht over je kan krijgen!

GENIET! Zoek naar jouw bronnen van levensvreugde en je zult geen tijd meer hebben om te kniezen en de angst voor de dood zal niet bij je binnendringen. Levensvreugde is het gezondste wat er is! Zoek in het kleine en het grote naar jouw batterijopladers!

Maar laten we ook realistisch blijven en niet doorschieten in hoezee en hoera.

Een mens kan SCHULDLOOS dermate doodziek (lichamelijk, emotioneel en/of mentaal) worden, gemarteld en door onheil en onrecht bezocht worden dat er een breuk in de knak komt en het leven (haast of echt) onleefbaar wordt.

En dan heb je niets aan mensen die alleen maar je vriend of bij je willen zijn en die alleen reageren als het je goed gaat en als je vrolijk bent, aan mensen die alleen je/de lusten willen en niet je/de lasten. Dan heb je niets aan mensen die jouw depressiviteit en pijn onderschatten en die je aanzien voor een watje en jou alleen maar lastig vinden.

In dat geval heb je alleen iets aan iemand die ook naast je staat als je aan de verliezende hand bent, als je zwaargewond bent en als je niet te genieten bent.

Het leven kan soms sprookjesachtig mooi zijn, maar is nou eenmaal geen sprookje...