Soms vraag ik me af waar ik jaar in jaar uit de veerkracht en strijdlust vandaan haal en hoe ik erin slaag om toch weer iedere keer op te krabbelen en opnieuw op te bloeien, nadat iets of iemand (soms ikzelf) me weer eens heeft geknakt. Af en toe is het net alsof de goede hogere machten een handje meehelpen en me raad influisteren...

Feit is, dat ik met name op EIGEN kracht (= zelfstandig en naar eigen INZICHT) en met behulp van ECHTE levensvrienden en dankzij hun loyale liefde en steun (vrouw, kinderen, moeder, zussen) enorm veel heb overwonnen, waaronder enorme doodsangst, de ergste hypochondrie, sociale remmingen, woede-aanvallen, straatvrees. overspannenheid, een zenuwinzinking en een minderwaardigheidscomplex. Bovendien heb ik me als kind door een ongelofelijk zware jeugd geworsteld. Ik ben er nog steeds! Ook heb ik leren omgaan met agorafobie, een paniekstoornis, arbeidsongeschiktheid, stressintolerantie, inspanningsintolerantie en zwakte.

Heel veel kracht put een mens uit de levenslust, uit schoonheid en kunst, uit liefde en vriendschap, uit genot en plezier en uit de natuur.

Ook om me heen zie ik hoe ongelofelijk sterk mensen kunnen zijn, als ze volhouden en doorzetten. Mijn Limburgse opa overleefde in de Tweede Wereldoorlog een werkkamp en na de bevrijding werkte hij zich uit de naad om zijn eigen kleine imperium (scheepsvaarthandel) op te bouwen. Hij sprak met geen woord meer over de oorlog. En iedere keer na weer een nieuwe hartaanval ging hij stug door, voor zijn familie. Een van mijn lievelingsooms kreeg al vroeg de progressieve spierziekte MS, maar hij maakte er het beste van en bleef tot het einde een positieve, gezellige, menslievende en motiverende man.

Zelfs in de concentratiekampen, waar de lijken de gevangenen bij wijze van schrijven om de oren vlogen, wilden de meeste mensen blijven leven. Wat ze allemaal wel niet doorstonden! Er werd zelfs in die meest afschuwelijke omstandigheden - zodra het kon - genoten en gelachen. Ik heb dagboeken gelezen van concentratiekampslachtoffers die ondanks de meest doffe ellende, die ondanks de hel op aarde, in het kamp genoten van de spaarzame cabaret- en feestavonden, maar ook van vriendschap, een vriendelijk woord, de blauwe lucht, een grap en het vogelgekwetter.

Een mens kan heel veel aan. Leuk is het niet, die ellende allemaal, dat zie je mij niet schrijven. Maar onze kracht is legendarisch. Wij hebben - net als alles dat leeft - het vermogen om beter om te leren gaan met en te anticiperen op de meest verschrikkelijke en bedreigende situaties. Het is echt ongelofelijk. In crisissituaties zie je waartoe een mens in staat is. Een crisis motiveert mensen, zwengelt mensen (nog meer) aan. Een crisis kan het beste uit mensen halen (helaas bij sommigen ook het slechtste). Goede, lieve en positieve mensen zullen vrijwel altijd hun mogelijkheden op een positieve manier benutten. De duivels van vlees en bloed zijn altijd uit op dood en verderf voor de ander.

Mensen kunnen heel veel bereiken. Helaas zijn we in goede tijden dikwijls laks en lui en helaas gebruiken we ons vermogen lang niet altijd en lang niet altijd op een constructieve wijze en doen we met onze kracht en talenten de hele tijd tevens hele domme en slechte dingen.

Als wij mensen onze positieve vermogens - ook buiten crisissituaties - zouden aanwenden om goed te zijn voor elkaar, onszelf en Moeder Aarde, dan zouden we in een veel fijnere maatschappij en sfeer leven.

In mijn leven heb ik moeten afrekenen met een groot minderwaardigheidscomplex en zowaar met zelfhaat, met gigantische faalangst en onzekerheid. Ik heb moeten afrekenen met een eetstoornis, met enorme doodsangst en hypochondrie, met vliegangst, met diepwatervrees, met hevige zelfmoordneigingen en met zware telefoonseksverslaving. Ik heb moeten leren omgaan met angsten, obsessies, paniek en uitputting en met gebrek aan geld en aan erkenning/succes. En met Weltschmerz. 

Ik heb ontdekt dat ikzelf altijd weer manieren vind om op een creatieve wijze oplossingen te vinden voor mijn problemen. Ik ben me ervan bewust geworden dat ik mezelf kan helpen en helemaal niet TE afhankelijk hoef te zijn van anderen. Het is tot me doorgedrongen dat ik mijn eigen boontjes kan doppen, op eigen benen kan staan.

Maar ik durf nu ook mijn grenzen aan te geven en om hulp te vragen. Ieder mens heeft ook wel eens hulp nodig. Al ben je nog zo wijs en sterk, er zijn momenten dat je het alleen niet redt.

Ondertussen besef ik, dat ik voor niemand onderdoe en dat ik op eigen kracht heel veel kan bereiken en kan betekenen. Ik realiseer me dat ik uit iedere crisis weer sterker tevoorschijn kom, dat tegenslagen me uiteindelijk - door en na heel veel hangen en wurgen - sterker maken. Soms heb je een aantal crises nodig voordat je de lessen echt goed genoeg onder de knie hebt...

Ik ben tot op een gezonde hoogte eigenwijzer geworden. Vroeger liet ik altijd mijn oren naar anderen hangen en waaide ik met alle winden mee. Ik zocht de oplossing en hulp altijd buiten mezelf.

Ik ben ook in gezonde mate egoïstischer geworden. Ik durf voor mezelf op te komen en goed voor mezelf te zorgen. Ik durf thans 'nee' te zeggen en de voorkeur te geven aan mijn eigen geluk en gezondheid.

EIGENWAARDE! EN BEWUSTWORDING VAN DE EIGEN KRACHT!

Wat zijn uw karma's?

Ik schrijf dit namelijk niet alleen en niet zozeer om mezelf continu te verklaren of te manifesteren, maar in de vaste overtuiging dat veel mensen zich in mijn situatie, strijd en overwinningen kunnen en zullen herkennen. Ik hoop dat mijn openhartige en eerlijke verhalen andere mensen motiveren en kracht geven, én (wat) bewuster maken. Dat is mijn doel. Ik ben immers een wereldverbeteraar en een idealist. Ik denk altijd groot, eveneens buiten mijn eigen belangen.