Als je het leven wilt leren doorgronden, dan moet je de natuur bestuderen (en daar maakt de mens onderdeel van uit).

Zojuist een schitterende documentaire bekeken over het dierenrijk in Alaska. Wat mij opviel, is dat de natuur in alles functioneel is en dat dus alles - dat is - een functie heeft en deel uitmaakt van het Al, van het geheel.

Door jezelf in stand te houden, hou je het systeem van de natuur en andere soorten - die jou moeten eten om te kunnen overleven - in stand. Het is een cirkelgang.

Zelfs tederheid en gevoel zijn puur functioneel.

Het gaat in de natuur en dus in het leven om het leven zelve en om de voortgang van het leven en vooral van het ecosysteem, niet om de poppetjes.

Wij mensen menen echter dat voor ons andere wetten gelden, omdat wij naar de maan kunnen, elkaar een naam geven, omdat wij een groter bewustzijn hebben dan andere diersoorten, omdat wij de meest dominante soort zijn op dit moment.

En toch maakt de mens deel uit van de natuur en daarom gelden voor de mens dus dezelfde regels en wetten als voor alle andere natuurverschijnselen.

In de functionaliteit des levens zit een hoge mate van intelligentie en op-elkaar-afgestemd-zijn en met-elkaar-verbonden-zijn en ik kan mij voorstellen dat vele mensen geloven dat hier een Supermens of Supergod en een Plan achter moeten zitten.

Dat kan (echt zo) zijn, maar in dat eventuele Plan gaat het om functionaliteit en om het grote geheel en niet om het lot van individuen.

We zijn van nature dienstbaar, ondergeschikt aan de natuurwetten en aan het natuursysteem, aan het systeem van leven.

Het enige waarin ik kan geloven, is in de enorme positieve krachten, zoals de levenskracht en de kracht van liefde.

Maar ik geloof ook in alle negatieve machten, zoals de macht van de dood en van geweld en destructie.
Ze bestaan allebei. Omdat de natuur nou eenmaal zo is. Vraag me niet waarom. Het is.

Echter, je kan WEL proberen te blijven kiezen voor en je te blijven richten op en naar het positieve, ook al ontkomt niemand tevens aan de kracht en invloed van de negatieve machten.

Als je ziet dat haring allediervoedsel is (dus veel natuurlijke vijanden heeft en ergens onderaan het ecosysteem bengelt, terwijl haringen qua belangrijkheid juist bovenaan zouden moeten staan omdat veel soorten afhankelijk zijn van de haring) en om te overleven juist daarheen gaat waar voor de eigen soort veel voedsel is (plankton), maar waar het zelf voedsel is voor vele andere dieren, terwijl de samenscholing rondom de planktonagglomeraties ervoor zorgen dat de haring een makkelijke prooi is voor bijvoorbeeld walvissen.

Is het niet fijn om te weten dat niemand - mede onderaan welke ladder dan ook - niet voor niets leeft, omdat alles en iedereen EEN FUNCTIE heeft?

Je bent of je was NODIG! Je hebt altijd invloed op het leven van iemand anders, hoe minimaal ook...

Dan kan het ook gedaan zijn met al dat narcisme en egocentrisme, want je leeft en houdt jezelf in stand voor het grote geheel, voor de ander, niet voor jezelf.

Wat je allemaal van een natuurdocumentaire kan leren als je open staat voor de diepere waarheid...

EN DAT IS VOOR MIJ DE ENIGE ECHTE RELIGIEUZE SPIRITUALITEIT.