In mijn vorige artikel 'ZO ZIT HET!' heb ik uitgelegd dat alles - dat is - deel uitmaakt van het Al, van het proces van de natuur en dat het niet primair handelt om het lot en het leven van individuen als wel om het zo goed mogelijk uitvoeren van je taken in dienst van het geheel, alsmede om het zo goed mogelijk vervullen van je functie, omdat je dienstbaar bent aan Het Grote Geheel.

De natuur kijkt niet naar individuele lotgevallen en gedragingen. Echter, individuele daden hebben wél gevolgen voor anderen.

In de natuur en voor de natuur gaat het louter om het voortbestaan van het concept, van het systeem, van de natuur als geheel.

Ik schreef al dat daarom al ons narcisme en egocentrisme overboord geflikkerd kan worden, want het gaat niet om onszelf, gelukkig niet, maar om het Al.

Natuurlijk is het je taak te doen wat je te doen staat, je rol te vervullen in het leven en zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen zodat je jezelf op een zo goed mogelijke manier in stand houdt zodat de anderen daarvan kunnen profiteren (we zijn dienstbaar, we zijn er in hoofdzaak voor anderen en voor het geheel), maar die hele fabel dat het in de eerste plaats gaat om je persoonlijke ontwikkeling en of je een goed of slecht mens bent geweest, is lariekoek.

Die molensteen dat we een heel goed mens moeten zijn en worden beoordeeld op onze daden en woorden, kan van onze nek. Daar gaat het niet om in het leven. Het gaat om de functionaliteit die we van nature hebben. Trouwens, sommige mensen zijn van nature slecht, erg psychopatisch en erg weinig empathisch en sommige mensen zijn van nature goed en erg lief en behulpzaam. Ook zonder godsdienst, al kan godsdienst sommige mensen motiveren het beste uit het goede in zichzelf te halen.

Het enige dat je kan doen, is jezelf trouw blijven en je talenten benutten, want die talenten heb je om je functie uit te oefenen.

We worden niet beoordeeld of veroordeeld door hogere machten. We doen gewoon wat we doen en dat sorteert een bepaald effect voor onszelf en voor de ander en that's it. Wat we doen hangt ook af van aangeboren karakter en van het genenpakket. Daar hebben we zelf weinig invloed op. Een walvis wordt nooit een haring en een haring nooit een aap.

Leven na de dood, karma, reïncarnatie, hemel, hel... Als ze al bestaan, dan zullen ze functioneel zijn en niet beoordelend of veroordelend en niet zijn ontworpen voor het individu maar voor het grote geheel.

Die hele onzin van zonden en Jezus die stierf voor onze zonden en die hele parabel over Adam en Eva en goed en kwaad, kan regelrecht in de afvalcontainer. Daar hangt het allemaal niet vanaf. Gelukkig maar. Zo gewichtig is het allemaal niet. In de natuur komen destructieve en constructieve machten beid voor. Sommige mensen zijn vooral constructief van aard, anderen destructief.

We kunnen ontspannen en weer normaal gaan doen, want het Jezus-gedoe en dat hel-gezeik sloeg helemaal nergens op. Nogmaals, die molensteen kan van onze hals en het zwaard van Damocles was er nooit.

Jezus was echter wel een van de meest wijze, bijzondere en inspirerende mensen ooit. Zijn woorden zijn evenwel verdraaid. Jezus predikte vooral dat we naar onze innerlijke stem moesten luisteren en dus trouw moesten blijven aan onszelf. Anders wordt het tegennatuurlijk en wat tegennatuurlijk is, veroorzaakt scheefgroei, wildgroei en ziekten. Met andere woorden: Jezus raadde ons aan om de natuur (ook in onszelf) z'n gang te laten gaan. Dat is alles. Jezus verschilde niets van de wijze indianen in Noord-Amerika met hun natuurgodsdienst.

We zijn gewoon wat en wie we zijn. We doen ons ding, omdat we allemaal - goed en slecht - een functie hebben en er nou eenmaal zijn, omdat we nou eenmaal een product zijn van de natuur, van de voortplanting. Waarom wij er als soort zijn, daar heb ik geen antwoord op. Het is een speling van de evolutie, denk ik. En we hebben inderdaad talenten waarmee we iets kunnen, waarmee we de samenleving kunnen helpen.

Het is allemaal niet zo belangrijk. We zijn geen leerlingen van De Grote Onderwijzer en God onderwerpt ons niet aan een morele (vee)keuring (we zijn per slot van rekening dieren).

Het geloof en ook het spirituele waren en zijn veel te gericht op het individu en op goed en kwaad. Gooi dat allemaal maar lekker overboord, want het is allemaal niet zo persoonlijk en het is allemaal niet zo zwaarwichtig. Het is eigenlijk heel simpel allemaal, geef je daar rekenschap van.

Je bent gewoon wat en wie je bent, je hebt een rol, je ben functioneel en je doet gewoon je ding en daarna is het voorbij. Je hebt altijd deel uitgemaakt van iets veel belangrijkers dan jouzelf en dan jouw geweten, daden en woorden: namelijk van Het Grote Geheel, van De Natuur. Ontspan!

Je hoeft niet naar de hemel want je gaat niet naar de hemel en je zult ook niet naar de hel gaan. Misschien dat er na de dood iets is, maar ook dat zal geheel in het teken staan van het Al en niet Al-lemaal in het teken van jou.

Ja, de mens kan meer dan de meeste dieren en is het meest dominant. Maar is de mens daarom een speciaal projectje van de natuur, van Het Systeem? Nee! Een walvis kan meer dan een haring en een walvis eet zomaar een hele school haringen op, maar zonder de haring lag het hele ecosysteem in de zee rond Alaska plat.

Heerlijk toch, dat we helemaal niet zo belangrijk zijn en dat het helemaal niet zo belangrijk is wie we zijn en wat we doen, maar dat we wel een mooie rol vervullen in het grote geheel en er dus wel degelijk toe doen?

Neem jezelf en het leven serieus, maar niet TE!